سه پيشنهاد براى انتخاب نام براى شخصيت
سه پيشنهاد براى انتخاب نام براى "شخصيت"
در افسانه ها و قصه هاى قديمى اغلب شخصيت ها بدون نام ، در قصه حضور دارند. پيرزن جادوگرى كه در جنگلى تاريك خانه دارد، موش كوچكى كه از روستا به شهر مى ايد يا دختركى كه مادرش را از دست داده است، قهرمانهاى رايج و اشناى افسانه هاى قديمى هستند. اين قصه ها با قهرمانان بى نام شان، به مخاطب اين ازادى را مى دهند كه خود را به جاى قهرمانان افسانه ها بگذارد.اين قصه ها درباره هر زن يا هر مردى هستند! امروزه داستانسرايان براى قهرمانان خود نام اختيار مى كنند و در انتخاب اسامى (مثبت يا منفى)مى كوشند تا به وزن قصه خود بيافزايند. با اينكه اسامى داستانى در ترجمه به زبانهاى ديگر ممكن است معنى اوليه خود را از دست بدهند اما در زبان مبدا داراى بار منطقى به نفع داستانسرا هستند. "سيندرلا" نامى است با اصل فرانسوى به معناى" خاكستر اندك" ، "شرلوك" در زبان انگليسى معناى "روزنه بسته" را به خواننده انگليسى زبان ياداور مى شود. اينطور به نظر مى رسد كه نويسنده انگليسى، Arthur Conan Doyle با انتخاب اين اسم براى قهرمان خود مى خواهد اين حس را به مخاطب منتقل كند كه قهرمانش ادمى است كه هميشه همه چيز را تحت فرمان خويش نگه مى دارد. در داستان "هرى پاتر" شخصيت داستانى "البوس دامبل دور" را مى توان با انگليسى باستانى به معناى "زنبور عسل سفيد" تعبير كرد كه مدام وز وز مى كند و مى گزد!
در انديشه مبتنى بر نشانه شناسى، نام شخصيت نشانه يا نمادى است براى چيزى ديگر. برخى از اين نشانه شناسى پرهيز دارند چون ان را خيلى به اصطلاح دم دستى و اشكار مى دانند در حاليكه استفاده از اين نماد سازى را در طول تاريخ ادبيات، نمى توان ناديده گرفت. در قصه "" San Andreas" نام قهرمان ساخته "Dwayne Johnson" "رى" نام دارد كه معنايش"بارقه اميد در نوميدى" است. در بسيارى از قصه ها و فيلم ها نام شخصيت اصلى زن "رز" و اسامى برگرفته از گلهاست تا زنانگى قهرمان را به مخاطب القا كند و استفاده از معانى اسم ها كارى بسيار متداول در قصه نگارى است.
گاهى نيز نويسنده از هر اسمى كه دوست دارد براى نامگذارى شخصيت استفاده مى كند و شايد اين نوع نامگذارى باورپذير تر هم باشد اما بازهم جز در استفاده از نام هاى واقعى شخصيت ها در بازسازى يك حادثه نمايشى، نويسنده براى شخصيت هاى خود اسامى را با توجه به طبقه اجتماعى و ساير مشخصه هاى شخصيت انتخاب مى كند تا از تاثير اسم بر مخاطب كمك بگيرد.اين نوع اسامى فارغ از معناى نشانه شناختى هستند و با اين وصف بايدانتخابهاى درستى باشند و شخصيت را توصيف كنند.بطور مثال نمى توان براى شخصيت جدى و منطقى ، اسمى تحقيراميز و بى ارتباط با تاثير شخصيت انتخاب كرد. نويسنده بايد اسم شخصيت را با صداى بلند تكرار كند تا كاملا از انتخابش رضايت داشته باشد و به جستجوى نام ديگرى احساس نياز نكند!
اين متن از مقاله نوشته شده توسط "جان بوچر John Bucher"نويسنده، مشاور داستان و مدرس داستان نويسى در "مركز اموزش فيلمسازى لس انجلس" به فارسى برگردانده شده است.